Od tego powinienem zacząć: co to są choroby i zaburzenia psychiczne?

Choroby psychiczne są o tyle inne i straszniejsze od innych chorób, że samodzielna walka z ich objawami nie jest możliwa, lub nie ma sensu. Osoba w ostrym rzucie schizofrenii, manii, czy depresji jest owładnięta chorobą, bezwolna. Walka to agresja lub autoagresja, skierowana przeciw wyimaginowanemu "wrogowi".

Z kolei, im bardziej walczysz z nerwicą, tym bardziej objawy się nasilają. - Walczysz z lękiem i boisz się jeszcze bardziej. Starasz się omijać przykre, obce myśli, lub absurdalne czynności, które wykonujesz - one wracają z potrójnym natężeniem. "Bierzesz się w garść" - jest jeszcze gorzej. Chcesz zasnąć - tym bardziej nie możesz. Zupełnie inaczej, niż w innych chorobach, pierwszy krok do wyleczenia, to przestać walczyć z objawami.

Psychiatra jest po to, żeby być przy pacjencie, nie po to, by dawać "dobre rady". Nie tylko by przepisać leki.

Tu nie jest chore płuco, noga, czy serce. Chory jest cały człowiek.

Dlatego uważam, że kluczową rzeczą w leczeniu psychiatrycznym jest wizyta i spotkanie: twarzą w twarz; nie przez telefon czy komunikator internetowy. W czasach wszechogarniającego "online" trudno o normalne spotkanie człowieka z człowiekiem. Sama wizyta w gabinecie, bez pośpiechu, ma wartość terapeutyczną szczególnie wtedy, gdy nawiąże się relacja terapeutyczna. Pacjent i lekarz przez cały czas "uczą się siebie". Nie ma chorób psychicznych w sensie rozpoznania. Każdy choruje inaczej i dlatego ważne jest, by leczyć się u jednego lekarza, i nie dotyczy to tylko psychiatrii, ale i innych gałęzi medycyny. Postępująca coraz węższa specjalizacja redukuje często pacjenta do jednego organu lub typu schorzenia. Dla psychiatry pacjent powinien być "całością". Ze swoją osobowością, problemami psychicznymi, chorobami somatycznymi. Dlatego próbuję walczyć z utożsamianiem się z rozpoznaniem. Nie jesteś "Borderline", "CHAD-em", "schizofrenią", czy "alkoholikiem", tylko swoim imieniem i nazwiskiem. I to imię i nazwisko próbuję leczyć. A przynajmniej być.

Krzysztof Gil